Άνοιξη

Το παρακάτω ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα μας το στέλνει η κ. Ειρήνη.

Άνοιξη
Άνοιξη! Μόλις ξέσπασε του φθινοπώρου η μπόρα,
κι εγώ το καραβάκι σου νειρεύομαι από τώρα
ν’ αράζει στο λιμάνι μας, με τ’ άρμενα ανθισμένα,
πλάι στα καϊκάκια τα φτωχά, τα θαλασσοδαρμένα.

Να φέρεις τον αιθέριο αχό του αφρού στα υγρά χαλίκια,
γύρω στα βράχια των φυκιών τις πράσινες νταντέλες,
και για τους ίσκιους που περνούν ή μένουν στ’ ακρογιάλι,
να φέρεις απ’ τη Βενετιά το πιο λαμπρό κρουστάλλι.

Στα δέντρα, που θρηνούν βραχνά στου κάμπου τη μαυρίλα,
να φέρεις γέλια ολόδροσα, στα νιόφυτά τους φύλλα.
Μέσα στα ρόδα τ’ ουρανού το φως του Αποσπερίτη,
κι εμένα μια μικρή φωλιά χελιδονιών στο σπίτι.
Λάμπρος Πορφύρας